cordage /kɔʀdaʒ/
A s. m.1 fune (f.): cordage de chanvre, d’acier, de jute, fune di canapa, di acciaio, di iuta2 (mar.) cavo, cima (f.): cordage noir, cavo catramato; cordage commis en grelin, cavo torticcio; cordage commis en aussière, cavo piano; amarrer un cordage, dar volta a un cavo, a una cima3 (tennis) incordatura (f.) (di una racchetta)
B cordages s. m. pl.cordame (sing.): les cordages d’un navire, il cordame d’una nave.