anelàre // o alenàre
[vc. dotta, lat. anhelāre, vc. espressiva av. 1348]
A v. intr. (io anèlo; aus. avere)
1 (lett.) Respirare affannosamente: anelava dopo la pesante fatica; anelava tutta sudata nel salire la via erta (G. VERGA).
2 (fig.) Aspirare a qlco.: anelare alla libertà. SIN. Tendere.
B v. tr.
1 (poet.) Mandar fuori dal petto.
2 (fig.) Desiderare ardentemente: anelare la liberazione.